Hiszpańskie królestwo, rozciągające się na większej części Półwyspu Pirenejskiego (również Iberyjskiego), jest jedynym z największych Państw w Europie, jednak ze względu na niesprzyjające warunki naturalne regionów centralnych, należy do krajów o najniższej gęstości zaludnienia w Europie Zachodniej. Hiszpania była niejednokrotnie w samym środku zawirowań historycznych, w wyniku których raz była najpotężniejszym państwem świata, a niekiedy znajdowała się również na dnie. W mrocznych czasach starożytności była jedną z kolebek cywilizacji europejskiej, reprezentowaną chociażby przez słynne malowidła w jaskini Altamira w Kantabrii. Późniejsze osady iberyjskie zostały zastąpione przez Rzymian, których zabytki do dziś można znaleźć w dużej ilości w wielu miejscach. Po obaleniu Imperium Rzymskiego przez Wandali i Wizygotów, do Andaluzji przybyli Arabowie, którzy żyli w harmonii z pierwotnymi mieszkańcami, i których zaawansowana kultura pozostawiła, zwłaszcza w Andaluzji, najcennieniejsze zabytki Islamskie w całej Europie. Chrześcijański podbój terytorium (lub rekonwista) rozpoczął się w 711 roku i osiągnął kulminację w słynnym roku 1492 pod rządami „królów katolickich” Izabeli Kastylijskiej i Ferdynanda Aragońskiego, kiedy to kraj nie tylko został zjednoczony po wielu wiekach ale także dzięki Kolumbowi przeniknął do Ameryki. Jednak rok ten przeszedł również do historii haniebne wypędzenia z kraju Żydów sefaradyjskich.

W kolejnych stuleciach, aż do wygaśnięcia tej linii dynastii w 1700 roku, habsburscy władcy Hiszpanii stworzyli imperium "nad którym nigdy nie zachodzi słońce", rozciągające się nad większą częścią terytorium Ameryki, Holandią, aż po Filipiny. Zrabowane na terenach kolonialnych skarby można do dziś podziwiać w ozdobnych renesansowych i barokowych kościołach i pałacach w całym kraju. W epoce nowożytnej niemodna katolicka Hiszpania zaczęła pogrążać się w coraz głębszym kryzysie. Jego kulminacją była wojna domowa, która nastąpiła po ogłoszeniu powstania Republiki w 1931 roku. Z konfliktu zwycięsko wyszedł niesławny „Caudillo”, generała Francisco Franco, który rządził krajem jako jeden z ostatnich zachodnioeuropejskich dyktatorów w historii aż do swojej śmierci w 1975 roku.

Następnie Hiszpania zintegrowała się z europejskimi strukturami demokratycznymi i po kryzysie związanym z wysokim bezrobociem, spowodowanym przez socjalistyczny rząd w latach 80. i 90. stała się jednym z najszybciej rozwijających się europejskich liderów gospodarczych pod rządami prawicowego premiera Aznara. "Niehiszpańskie" regiony Kraju Basków i Katalonii otrzymały szeroką autonomię i pomogły rządowi centralnemu pobudzać gwałtowny wzrost gospodarczy, napędzany głównie przez boom na rynku nieruchomości, który trwał aż do momentu, gdy 14 lat temu kryzys gospodarczy mocno uderzył w kraj. Socjalistyczny rząd Zapatero, który po zamachach w Madrycie w 2004 roku zastąpił u steru państwa Partię Ludową Aznara, został w wyborach w 2011 roku ponownie pokonany przez Partię Ludową Mariano Rajoya, który – niestety, z dość mieszanym skutkiem - chciał wyprowadzić kraj z kryzysu za pomocą ostrych środków oszczędnościowych. Ostatnie wybory w latach 2015, 2016 i 2019 (dwukrotnie) przyniosły patową sytuację, co spowodowało ucieczkę znacznej liczby wyborców z tradycyjnych partii lewicy i prawicy do nowych populistycznych ruchów Podemos, Ciudadanos i Vox. W roku 2018 rząd premiera Mariano Rajoya z powodu skandali korupcyjnych otrzymał wotum nieufności, a król mianował socjalistę Pedro Sancheza nowym premierem, którym pozostał do dziś. Oprócz chronicznie wysokiego bezrobocia, które od dawna należy do najwyższych w Europie, Hiszpanom doskwiera także rosnąca presja imigrantów, szczególnie w dwóch afrykańskich eksklawach Ceuta i Melilla na wybrzeżu marokańskim. Stabilności sytuacji politycznej nie sprzyja nawet fakt, że w Katalonii partie separystyczne dążące do niepodległości Katalonii od Hiszpanii we wrześniu 2015 roku wygrały wybory regionalne a sytuację dodatkowo zaostrzyło ogłoszenie nielegalnego referendum niepodległościowego w październiku 2017 roku, po którym rząd centralny pozbawił Katalonię autonomii, rozwiązany został kataloński parlament i odwołana władza. Około 20 katalońskich polityków w związku z niekonstytucyjnym, katalońskim referendum niepodległościowym trafiło do aresztu a niektórzy zostali skazani na karę więzenia.  

Koniecznie należy dodać, że to wewnętrzne zawirowanie polityczne nie miało i nie będzie miało wpływu na turystykę w Katalonii i około 18 milionów gości, którzy co roku przyjeżdżają do tego bogatego i atrakcyjnego regionu z zagranicy.

DANE PODSTAWOWE

powierzchnia: 504.782 km²

ludność: 48.958.000

narody i grupy etniczne: 74% Hiszpańczycy, 17% Katalończycy, 7% Galicjanie, 2% Baskowie; także Rumunii, Marokańczykowie, Brytyjczycy itd.

religia: 76 % katolicy, 20 % bez wyznania, 1,5 % protestanci, 2 % muzułmani, 0,5 % pozostali

język urzędowy: hiszpański (kastylijski); regionalnie także kataloński, baskijski, galicyjski i walencki

główne miasto: Madryt - 3,2 mld. obywateli

pozostałe duże miasta: Barcelona - 1,6 mld. obywateli, Walencja - 0,8 mld., Sewilla - 0,7 mld., Saragoza - 0,7 mld.

Ustrój polityczny: Monarchia

król: od 19. 6. 2014 Filip VI., syn Jana Karola z dynastii Burbonów, który rządzi od upadku dyktatury w 1975 r.

rząd: od 7. czerwca 2018 socjalistyczny rząd kierowany przez premiera Pedro Sáncheza

podział administracyjny: 17 regionów autonomicznych - 52 prowincje (47 na Półwyspie Iberyjskim, 1 na Balearach, 2 na Wyspach Kanaryjskich oraz 2 eksklawy Ceuta i Melilla na wybrzeżu marokańskim, które mają status miast autonomicznych)

waluta: EURO

PKB na jednego mieszkańca za rok 2021: 25 460 €  

pozostałe: członek EU od roku 1986, członek NATO od roku 1982

---------------------------------------------

Konsulat honorowy:

Carrer de Mallorca 272, 9-1, 08037 Barcelona, tel.: +34 932 413 236