Walcz o to miejsce

Liczba osób: 3 lub więcej

Pomoce: krzesła - o jedno mniej niż liczba zawodników

Zasady: na środku pokoju umieść krzesła w liczbie o jedno mniej niż ile osób będzie uczestniczyć w grze. Wszyscy oprócz jednej osoby siadają na krześle. Osoba stojąca mówi „Zamieni˛się miejscami wszyscy, którzy…” . Zamiast kropek wstawi jaką cechę wspólną dla co najmniej dwóch uczestników siedzących, np. „urodzeni w lecie”. Osoby, których dotyczy wskazana cecha, muszą wstać i zająć inne miejsce. Osoba stojąca próbuje usiąść na jednym z pustych krzeseł. Ten, kto został bez krzesła, staje się narratorem.

Cel gry: wzajemne poznanie cech osób w grupie

Bez tego nie przeżyję

Liczba osób: 3 lub więcej

Pomoce: papier i pomoce do pisania

Zasady: wszyscy siedzą w kręgu. Jeden siedzi w środku i mówi: „Bez tego, czego nie przeżyłbyś ani dnia w/na…?”. kropki zastąpi dowolnie wybraną lokalizacją (np. Bezludna wyspa, miasto, dom, las, biuro). Wszyscy w grupie piszą na papierze, co jest dla każdego tak ważne, że bez tego nie przeżyje ani dnia. Osoba siedząca pośrodku domyśla się odpowiedzi poszczególnych osób. Każdy z nich pokazuje jej kartkę z odpowiedzią. Za każdą poprawną odpowiedź otrzymuje jeden punkt. W ten sposób wszyscy członkowie grupy zmieniają się w środku kręgu. Zwycięzcą jest ten, który ma najwięcej punktów na końcu zabawy.

Cel: wiedza, co jest ważne dla innych osób w grupie

Prosiaczku, zachrumkaj

Liczba osób : 3 lub więcej

Potrzeby: szalik

Zasady: jedna osoba ma zawiązane oczy z szalikiem i jest ustawiona na środku pokoju. Inne osoby z grupy wokół niej tworzą krąg. Następnie osoba z zasłoniętymi oczyma łapie przypadkową osobę i woła: „Prosiaczku, zachrumkaj”. Złapany próbuje zachrumkać tak, aby nie został rozpoznany. Jeśli osoba z zasłoniętymi oczyma prawidłowo określi jego tożsamość, wygrywa i zamieniają się rolami.

Cel gry: poznanie ludzi w grupie oparte na głosie i dotyku

Zgadnij, kim jestem

Liczba osób: 2 lub więcej

Potrzebujesz: papier i długopisy (jeśli ich nie masz, zapytaj o nie w restauracji)

Zasady: każdy uczestnik napisze na kartce znaną osobę i wręcza ją osobie na prawej ręce tak, aby ona nie widziała, kto na niej jest. Osoba przyczepi sobie kartkę papieru na czole (można np. naślinić kartkę, albo użyć plastra z apteczki). Wszyscy pozostali zatem widzą, kto jest zapisany na kartce. Zaczyna zabawa. Każdy uczestnik w jednej rundzie zadaje jedno pytanie, na które pozostali odpowiadają. Pytania pownny być konstruowane w taki sposób, aby odpowiedź na nie była TAK lub NIE.Wygrywa ten, kto pierwszy odgadnie postać ze swojej karteczki na czole.

Kto wie więcej

Liczba osób: 2 lub więcej

Pomoce: brak

Zasady: Wybierz dowolny temat (np. Włoskie miasta), a następnie wszyscy wokół stołu na przemian mówią wszystko, cojest związane z tematem (np. Rzym, Wenecja, Neapol). Odpowiedzi nie mogą się powtarzać. Kto nie ma pomysłu, co powiedzieć, odpada. Ten, który pozostaje ostatnimi, wygrywa.

Ting ťong

Liczba osób: 2 lub więcej

Pomoce: brak

Zasady: Wszyscy uczestnicy zacisną pięści i położą je na stole kciukami do góry. Na stole jest zatem 2x więcej kciuków niż osób. Najmłodszy przy stole powie „Ting Tong…” a w miejsce kropek powie dowolną liczbę, która nie przekracza ilości kciuków przy stole. W tym samym momencie każdy uczestnik podnosi 0-2 kciuki do góry. (Spóźniona reakcja się nie liczy.) Jeśli wyzywający zgadł sumę podniesionych kciuków, może zdjąć jedną rękę ze stołu i gra tylko jednym kciukiem. Liczba kciuków zatem o jeden zmalała. Wszyscy uczestnicy kolejno zgadują liczbę kciuków. Wygrywa ta osoba, która jako pierwsza zabierze obie ręce ze stołu.