San Martino di Castrozza / Passo Rolle

San Martino di Castrozza / Passo Rolle – jedna z najpiękniejszych scenerii Dolomitów

San Martino di Castrozza oferuje jedną z absolutnie najpiękniejszych scenerii Dolomitów – to ośrodek rozpościerający się pod majestatycznym i dominującym Pale di San Martino.

Położenie przełęczy Passo Rolle na dużej wysokości jest gwarancją doskonałych warunków narciarskich od początku grudnia do kwietnia.

Najbardziej rozległą i zróżnicowaną ofertę narciarską znajdziecie na największym lokalnym obszarze Tognola - Ces nad San Martino di Castrozza. Idealne stoki treningowe znajdują się niemal w samym mieście, a blisko centrum jest także unikalna nocna jazda na nartach w mniejszym ośrodku Col Verde.

Oferta najbardziej wymagających czarnych tras jest spora, a wybór niebieskich równiez jest duży. Długość i różnorodnośc „czerwonych” tras potrafi pozytywnie zaskoczyć.

Ciekawe są możliwości, jakie daje freeski, a i miłośnicy snowboardu nie będą zawiedzeni. Pasjonaci skialpinizmu również znajdą dla siebie różnorodną ofertę.

Doskonałe sztuczne naśnieżanie i nowe wyciągi

Na uwagę zasługuje stałe utrzymywanie tras na wysokim poziomie również dzięki prawie 100% ich pokryciu sztucznym naśnieżaniem, a także dobry stosunek ilości tras do ilości wyciągów i kolejek.

Istotną nowością minionego sezonu była nowa 4-miejscowa kolejka linowa Cima Tognola firmy Leitner, która zastąpiła starą 2-miejscowa z 1987 r. Razem z nową 6-miejscową Cigolerą z 2019 r. wyjazd na szczyt Tognoli stała się o około 3-krotnie szybsza.

Nowa czerwona trasa Fantasia 2000 ze szczytu Cima Tognola (2 348 m) prowadzi do kolejki linowej Tognola (1 411 m).

Od sezonu 2018/19 w ośrodku Ces działa  10-miejscowa kolejka „Colbricon Express”, zastępująca starą 3-miejscową Ces i 4-osobową Valbonetta.

Brak długich kolejek oczekujących do wyciągów częściowo wynika także z położenia ośrodka San Martino nieco oddalonego od głównego naporu masowej turystyki.

Trasy Dolomiti Superski zaraz za przełęczą

Wśród minusów ośrodka można wymienić ogólnie mniejszą długość tras zjazdowych oraz brak wzajemnego połączenia 2 większych i 3 mniejszych lokalnych ośrodków, do których można dojechać tylko samochodem lub skibusem.

W stosunku do Dolomiti Superski mamy tu trochę więcej starszej infrastruktury transportowej, a jej tempo modernizacji nie jest zbyt szybkie.

Wraz z nadejściem wiosny istnieje również większe prawdopodobieństwo gorszej jakości, a także mniejszej ilości śniegu w niższych partiach San Martino di Castrozza.

Położenie na południowo-zachodnim skraju Dolomiti Superski zmusza do dokładnego rozważenia alternatywy zakupu rozszerzonych skipassów, ponieważ skorzystanie z dodatkowych ośrodków uzależnione jest od przekroczenia przełęczy Passo Rolle oraz, z wyjątkiem Alpe Lusia, Passo San Pellegrino/Falcade i Latemar, przejechania kilku dodatkowych kilometrów. Dojazd do autostrady Brenner po górskich drogach trwa ponad godzinnę, co jest małym minusem...

Położenie niektórych obiektów noclegowych w odległości dłuższego spaceru od tras narciarskich rekompensuje ciekawsza cena. Na początku i końcu sezonu niektóre usługi dodatkowe są niedostępne.